Η μαμμα επήεν δουλειαν τζι ετσι εμειναμεν εσσω τα δκυο μας.Εγω τζιαι ο παιχτης.Ειχαμεν τζιαιρον να βρεθουμεν ετσι μονοι μας τζι αρπαξα την ευκαιρειαν.
-Ρε παρεα τι θελεις να καμουμεν σημερα.
-Να παμε βοττα με το ανονινιτο σου.
-Τζιαι που θελεις να παμε.
-Να παμε Λουπαπακκ.
Επηαμεν στο Λουνα παρκ.Εκατσαμεν στες σουσες (ειδικα στην παπιαν), εκατσαμεν στα αυτοκινητουθκια με τες φισιες,ηπιαμεν τον χυμον μας τον φρεσκον επαιξαμεν αλλο νακκον (εφαμεν το διωρον) τζι εξεκινησαμεν να παμεν σπιτι.
Το λουνα παρκ ηταν ισως ενας τροπος να δικαιολογησω νακκον τες πολλες ωρες απουσιας μου τα τελευταια σαββατοκυριακα.Ενοιωθα χαλια δηλαδη που επροσπαθουσα να επανορθωσω ετσι φτηνα φτηνα αμμα αφου το εζητησεν ο ιδιος σικκιμε.
Επηαμεν σπιτι τζιαι η πρωτη μας κινηση ηταν να καμουμεν μπανιον τζιαι να βαλουμεν πυζιαμουες.Το καθισιν του καναπε εν πολλα καλλυττερο με τες πυζιαμες.
Εκαμαμεν το γαλαν μας (εμεναν με νακκον νεσκαφε μεσα) τζι απλωσαμεν τες κορμαρες μας. Εβαλαμεν τζιαι τα ποδκια μας πας το τραπεζουιν (με μαξιλαριν παρακαλω) τζι εβαλαμεν το μπουμεραγκ (εσhει τα καλλυττερα καρτουν).Εισhεν ροζ πανθηρα τζι εψιλοπαλαβωσαμεν (τελικα ενι ξερω ποιου αρεσκουν παραπανω, εμενα οξα του παιχτη).Επερασεν κανενα εικοσαλεπτον,ηπκιεν τζιαι ουλλον το γαλαν του, οταν εγυρισεν τζιαι λαλει μου
- Παπα, τωα να τσαπλωσω και να μου ταδουδησεις το Αγια Μανινα ται τυρα.
Οπα,ειπα,εφαμεν την.
-Τι να καμουμεν γιε μου
-Να τσαπλωσω παπα τον καπαπε ται να μου ταδουδησεις αγια μανινα ται τυρα
Οπα Richie καλα εκαταλαβες.Το θεμαν εννεν οτι ο γιος μου εζητησεν μου να τον νανουρισω.Το θεμα εν οτι εν τον εξαναναουρισα,ουτε εγω μα ουτε τζιαι η μαμμα του (πλην ελαχιστων περιπτωσεων) τζιαι όϊ γιατι εν εθελαμεν αμμα γιατι εν εχρειαστηκεν.
Το μωρον μου εθελεν σημασιαν.Εθελεν την σημασιαν που εδικαιουτουν τζι εγω εστερησα του την.Τωρα εννα μου πεις οτι εν τζι εν μονον για μεναν που επιεννα δουλειαν καθε σαββατοκυριακον.Σιουρα αλλα το μωρον εν τζι εκαταλαβει που τουτα τα πραματα.
Οπως καθε πρωιν που φκαλλει που την πουγκα του το κερμαν (το οποιον ζητα που την νυχταν) για να μου το δωκει να μεν χρειαστει να παω δουλειαν.
Οπως φωναζει ξαφνικα οτι πονει χωρις να εσhει φατσhισει πουποτε απλα τζιαι μονον για να τον προσεξουμεν.
Οπως θελει να καθεται στον καναπε ταχα μου να θωρει οτι μαλακιαν θωρουμεν εμεις απλα τζιαι μονον για ναν κοντα μας
Οπως την συφφωνιαν που καμνουμεν καθε νυχτα για να
-Τσαπλωσω το βεββατι σου για λιγο ομως, φυφφωνια, τοκκα
απλα τζιαι μονον για να περασει ακομη λιην ωραν μαζι μας.
Το μωρον εζηταν οτι δικαιωματικα εν δικον του.Ο ιδιος (προς το παρων) εν μπορει να παλεψει για πολλα πραματα.Εν που μεναν που καρτερα.Ουφφου!
Ετραουδησα του τζι εγω το Αγια Μαρινα τζιαι τζυρα (οσον αθυμμουμουν).Οσοι το εξιασετε κοπιαστε στην Λεμεσια να το αθυμμηθητε
lol για τούτο: Εισhεν ροζ πανθηρα τζι εψιλοπαλαβωσαμεν (τελικα ενι ξερω ποιου αρεσκουν παραπανω, εμενα οξα του παιχτη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΖηλεύκω σε. Εν χάννει τούτον που κάμνεις με τον γιο σου. Τζιαι μεν ανησυχείς. Ευτυχώς που το εκατάλαβες. Έσιεις πολλά χρόνια ακόμα να του δώκεις σημασία.
Να πω τζιαι εγω οτι σε ζηλευκω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζιαι ευχομαι σου να του αφιερωσεις οσο πιο πολλυ χρονο μπορεις. Εσκεφτουμουν να σου γραψω "ποιοτικο χρονο" αντι μονο "χρονο", αλλα νομιζω οτι τζιαι ο χρονος που απλα καθεστε τζιαι δεν καμνετε τιποτε , παλε ποιοτικος ενι.
Επετρεψε μου τζιαι κατι αλλο: η σημερινη σου αναρτηση θκιαβαζετε σαν η συνεχεια της σημερινης αναρτησης του φιρφιρη (στο Ξενυχτικον). Τζιαι οι θκυο αναρτησεις εχουν το στοιχεια της αγαπης του γονιού. Η καθε μια που την σκοπιαν της.
Αρεσαν μου πολλα τζιαι οι θκυο!
αν και δυσκολεύτηκα λίγο να καταλάβω(και δε μου συμβαίνει συχνά,συνήθως διάβαζα με ευκολία τα κείμενά σου)μου άρεσε πολύ η αφήγηση της μέρας που πέρασες με το μωρό σου.Έτσι είναι τα μικρά,θέλουν την αμέριστη προσοχή των γονιών,απόλαυσέ το(αργότερα θα θέλεις εσύ την προσοχή που δεν του δωσες,είναι ανάλογα μεγέθη αυτά,όσο πιο πολύ προσοχή του δείχνεις τώρα τόσο περισσότερη σημασία θα σου δίνει καθώς θα μεγαλώνει)Το πήγα πολύ μακριά και το κόβω εδώ γιατί σε λίγο θα στείλω το παιδί φαντάρο κι ακόμα δεν πάει σχολείο!
ΑπάντησηΔιαγραφήρε mate εν πολλά παράλληλοι οι βίοι μας τελικά... αν ήσουν τζιαι Αποελίστας....
ΑπάντησηΔιαγραφή@doukaton ελπιζω να εχω ακομα τες ευκαιρειες μου
ΑπάντησηΔιαγραφή@MARINOS οντως εν σαν συνεχεια
@Δεσποινακι εχεις δικιο για τα μεγεθη.Ελπιζω οταν μεγαλωσει να εχει τον χρονο να με περνει λουνα παρκ!!!!!
@Ktino αν ημουν Αποελιστας ηταν να συφφωνουμεν συνεχεια τζι εν θα ηταν καλον για την σχεσην μας ενω ετσι εννα τσακκωνουμαστεν τζιαι λιον χαχα
εγώ νιώθω τύψεις όταν δεν τους προσφέρω το χρόνο που πρέπει. Και είναι κρίμα. Αλλά οι Abba το έθεσαν καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήSleep in our eyes, her and me at the breakfast table
Barely awake, I let precious time go by
Then when she's gone there's that odd melancholy feeling
And a sense of guilt I can't deny
What happened to the wonderful adventures
The places I had planned for us to go
Slipping through my fingers all the time
Well, some of that we did but most we didn't
And why I just don't know
Giati ama vlepw/skeftomai enan patera me to paidaki tou gemwnoun ta matia mou? Giati me sugkinei toso auti i eikona? Prepei na to koita3w to 8ema..
ΑπάντησηΔιαγραφήnomizw prepei, nai...
ΑπάντησηΔιαγραφήaw! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν πολλά ωραία που τα λαλείς...Όντως, ζητούν μας σημασίαν με τον τρόπον τους, τζι εμείς κάποτε νευριάζουμεν που "εν κάμνουν τζείνον που πρέπει"...Συμφωνώ σε ούλλα τα πιο πάνω. Αλλά εμέναν αρέσκουν μου πολλά τα λούνι ττούνς..!
ΑπάντησηΔιαγραφήMπράβο σου Ρίτσι έτσι όμορφες εικόνες να έχεις πάντα με το γιο σου.Μόνο κέρδος θα έχεις και εσύ μα και προπαντός το παιδί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Mana ωραιον
ΑπάντησηΔιαγραφή@homo anisorropous συφφωνω με την δοκι αν τζιαι αν κρινω που το ονομα σου ετο προβλημαν τζιαμε
χαχαχαχ καλως ορισες
@Itsmylife σημαινει οτι εισαι νακκον πκιο μιτσης εσυ
@stalamatia ελπιζω...
ευτυχώς εμίλησεν ο homo anisorropous. Ενόμιζα ήμουν μόνος μου... Να σου ζήσει ο παίχτης richie τζαι είμαι σίουρος ότι εννά του διάς παραπάνω σημασίαν τωρά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθω φιλε μου να του διω οσην μπορω τζιαι νομιζω καταφερνω τα
ΑπάντησηΔιαγραφή