23/9/11

Εν τα μιτσια μιτσια .....

Με τουτα τζιαι με τζεινα επηρα φορα τζι επαρασυρτηκα να μπω σε συζητησεις που ξερω που πριν οτι εν οδηγουν πουθενα.Ο καθενας εσhει αποψην τζιαι θεωρει την την πκιο σωστη.Ενας που τζεινους ειμαι (δυστυχως) τζι εγω.Δαμε που η ιστορια θελει μας ουλλους ενωμενους, εκαταφεραμεν (εκαταφεραν) τζιαι παλε σhιλλοτροουμαστεν.Ας ειναι.
Τουλαχιστον μακαρι να φκει κατι θετικον που τουτην ουλλην την ιστοριαν τζι αλλαξει νακκον η μυρωθκια σε τουτον τον μαυρογεριμον τον τοπον.Τουτον τον τοπον που ουλλοι θελουν να φυουν τζιαι τελικα ουλλοι θελουν να στραφουν.Σε τουτον τον τοπο που ουλλοι γυρευκουμεν να φαμεν αμμα κανενας εν καμνει τιποτε για να τον σωσει, να τον αλλαξει, να τον καλλυττερεψει.Οτι παθουμεν τελικα εν που την κκελλε μας.
Παω να εβρω τον παιχτη μου τζιαι την Ριτσhιενα να περασω νακκον χρονον μαζι τους, γιατι οπως γραφω τζιαι στο προφιλ μου εν τα μιτσια μιτσια της ζωης που εχουν αξίαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου