Οδηγώντας

Ως γνήσιος Κυπραίος σιωφέρης,άμαν οδηγώ τζιαι νευριάσω ξιτίμαζω ώστι να μου περάσει.Επειδή όμως έγινα παπάς τζιαι συνήθως μες το αυτοκίνητο εν τζιαι το κοπελούιν μου,αποφάσισα οτι πρέπει να προσέχω πολλά ίντα μπου λαλώ γιατι τα μωρά εν σφουγγάρκα τζιαι οτι ακούσουν λαλούν το συνέχεια.Εν θέλω το κοπελλουιν μου να αρκέψει μιαν καλην ημέραν να μου λαλεί "μαλάκα,ππεζεβέγκη" τζι άλλες τέθκοιες κουβέντες.
Έπρεπεν να έβρω λέξεις που να μεν εσhει πρόβλημα να τες λαλώ στο αυτοκίνητο.Τουλάχιστον να μεν εσhει πρόβλημαν άμαν τις παπαγαλίσει ο μιτσής.Εκατέληξα στο "άταχτε/η" τζιαι μέσα μέσα τζιαι κανένα "παλίοπαιδο".Την πρώτη φορά που εχρειάστηκε να το κάμω εφάνην μου πολλά πολλά περιέργο.Αγρίευκεν η φάτσα μου,ετεντώνουνταν οι νεύρες μου,εσήκωννα τα σhίερκα μου τζι εφώναζα ....... "αταχτέ".Πρέπει να ήταν που αστείον ως κωμωδία να με θωρείς που την άλλην μερκά τζιαι να μασhιεσαι να καταλάβεις ίντα μπου λαλώ "Τι είπεν ρε γεναίκα τωρά τούτος;Εξιτίμασεν μας οξα...." , "Εν πρέπει ναν Κυπραίος μάνα μου.Εν του καταλάβω...." , "Α ε τον,α ε τον ξιτιμάζει μας αλόπως τζι εσhει τζιαι το κοπελλουίν μες τ'αυτοκίνητον" , "Ναι αμμά κόμα εν εκατάλαβα ίντα μπου είπεν..." τζι άλλα τέθκοια.Το μεγαλύττερον γέλιον που ούλλα όμως εν ο μιτσής στο καρεκλούιν του που μόλις με ακούσει να φωνάζω αντακώννει τζιαι τζεινος με το σhερούιν του στην στάση του πάτσου."Ατατε...ατε...νανι...ασέσως...ατε παπα...ατε..ατατε...πατο...ααααα...ατατε...νάνι..." (το νάνι λαλεί το για να επιβληθεί γιατί εν κάτι που ο ίδιος εν θέλει να κάμνει,το "ασέσως" εν το αμέσως τζιαι το "πατο" εν ο πάτσος) τζιαι να μασhιεται να κάμει τζιαι το "τστστστσ" τζιαι να μεν τα καταφέρνει.
Χαλάλιν του που με νευρίασεν τζι εγέλασα τοσον πολλά.Τζι αϊστον να διερωτάται ίντα μπου του που είπα.