Μπλοκκιν....

Ίνταλως τζιαι (άλλαξα το τζιαι αρέσκει μου παραπάνω) άρκεψα να γράφω.Εδκίεβαζα δίαφορα μπλοκς (συνήθως άλλων Κυπραίων) με ιστορίες που την καθημερινότηταν τους άμεσα ή έμμεσα τζιαι είπα γιατί ρε φιλούιν μου εν δοκιμάζεις τζι εσού;Ίντα τούτοι ούλλοι που γράφουν εν καλλίττεροι που λόου σου;Μπόρει να ένει "νάκκον" καλλίττεροι αλλά εν τζιαι σημαίνει οτι εσυ εν μπορείς.Ύστερα που καμπόσους καυκάες με μένα είπα να το δοκιμάσω.Να το κάμω ως πείραμα τζιαι να δω που εννα καταλήξει.Μεν φανταστείτε 3 μέρες εσhει που γράφω αμμά νομίζω οτι εν εσταμάτησα να κατεβάζω ιδέες για το τι εννά γράψω.Σε σημείο που άρκεψα να σκέφτουμαι οτι το μπλόκκιν τελικά έννεν χομπι αλλα εν φουλ ταιμ τζομπ.
Την ωρα που δουλεύκω μπορεί να γίνει κάτι άσχετο αλλά το πρώτον πράμαν που μου έρκεται στον νουν είναι πως εννα το γράψω μες το μπλοκ μου.Το ίδιο γίνεται τζιαι σπίτιν,τζιαι στο περίπτερο,τζιαι στο φουτσαλ τζιαι παντου.Εν γινεται ετσι πράμα.Εν μπορεί κάθε πράμα που μου συμβαίνει να σκέφτουμαι ίνταλως εννα φαίνεται μες το μπλοκ.Σκέφτουμαι οτι εν ο ενθουσιασμός που με κρατεί τζιαι σε μιαν φάση (αύριον ασπουμε) εννά μου περάσει τζι εννά γινει πιο αραιό τζιαι πιο αραίο ώσπου να με παρετήσει τέλια (κόμα εν ήβρα ίνταλως εννα το γράψω).Δεν έχω ιδέα τζιαι ούτε μπορώ να φανταστώ τι εννά γινει τελικά αλλά απολαμβάνω το τζιαι ώσπου πάει.
Σ'ενα πραμα εκατέληξα στα σίουρα.Οτι το μπλόκκιν εν αρρώστια...........